Bloc Party
Bloc Party – angielski zespół muzyczny.
Nazwa[edytuj • edytuj kod]
Powstała ze złożenia dwóch grup wyrazów: „block party”[1] (mały, osiedlowy festiwal muzyczny) i „Soviet Bloc” (blok socjalistyczny), co świadczy o poglądach członków zespołu, niekomercjalistycznych i komunistycznych.
Skład[edytuj • edytuj kod]
W głównej mierze opiera się na Kele Okerere – Murzynie, który – przez to, że wychowany był w Anglii – przybrał tak wysoki głos, że stracił całą swoją „murzyńskość” i zamiast rapować o lansie w „rolsrojsie” i wyrywaniu lasek na łańcuchy, kleci teksty o wojnie, przemijaniu i pokoju na świecie[2]. Zupełnie jak Pink Floyd, ale nie za te same pieniądze.
Drugą ważną osobistością jest Russell Lizak. Przede wszystkim ma on emo-fryzurę, która przyciąga fanki. Reszta zespołu nie jest już tak ważna, ale na sesjach zdjęciowych wychodzą całkiem okej.
Gatunek muzyczny[edytuj • edytuj kod]
Członkowie zespołu graną przez siebie muzykę określają rockiem artystycznym, bo „indie” brzmi głupio. Jest to też swego rodzaju sprytny chwyt marketingowy, bo ludzie z chęcią sprawdzą, co znaczy słowo „artystyczny”. A znaczy tyle, co właśnie „indie”. Bystre.
Single[edytuj • edytuj kod]
Sprawa jest o tyle zabawna, że zdarza się, iż single Bloc Party, które mają promować daną płytę, na tej płycie się nie mieszczą. Polityka wydawania singli zespołu ogólnie mija się z celem. Piosenki zbudowane na „singlowej” zasadzie „pierwsza zwrotka – chwytliwy refren – druga zwrotka – chórek” singlem nigdy nie zostaną, ale monotonne pięciominutowe snucie przez zęby (z akompaniamentem brzdękania, of kors) – na pewno.
Jedno z niewielu odstępstw od reguły to piosenka Banquet, która pojawiła się na singlu dzięki swojej energiczności. Co więcej, grupa jest z niej tak dumna, że wydała ją dwa razy, raz opublikowała jej remix oraz nagrała do niej trzy wersje teledysku.
Przypisy
- ↑ Niektórzy właśnie tak zapisują nazwę zespołu. Nooby.
- ↑ A w dodatku, masz ci los, jest wegetarianinem.